ŞEHİTLER ÖLMEZ

Futbol da pazar gecesi Hollanda maçın da aldığımız tarihi galibiyet ve cumartesi  gecesi basketbol da 12 dev adamın 58 yıl sonra resmi bir maçta Italya'yı yenmenin mutluluğunu ne yazık ki yaşayamadık.Yaşattırmadı hainler.Yine acı düştü ocaklara yüreğimiz yine yandı.Son 2 ayda kaç tane şehit verdiğimizin sayısını bile unuttuk.Her gün bir yenisi ekleniyor şehitlere her gün yeni gencecik bedenler düşüyor toprağa.Kim bilir bu anlamsız savaşta kaç anne baba evladını yitirirdi,kaç çocuk yetim kaldı.Ben de bir şehit yakınıyım,kuzenim Tunceli de şehit düşmüştü 1994'te.Ne büyük acıdır çok iyi bilirim ve acısı inanın her gün hissedilir şehitlerin.Hiç bir siyasi beklenti hiç bir ideoloji bir insanın hayatından daha değerli değildir.Tavan da birleşemeyen siyasilere inat taban da tek vücut olan halklar bu savaşı bitirebilir.Bu topraklar asırlardır göz yaşına kana doydu artık dur demenin vakti geldi de geçiyor.En kötü müzakerenin en iyi savaştan iyi olduğu gerçeğini unutmayıp diyaloğa tekrar dönme vaktidir.Konuşarak birbirimizi anlayarak halledilemeyecek sorunumuzun olduğunu sanmıyorum.
Allah bu ülke için canını siper edenlere rahmet eylesin bu savaşın bir an önce bitmesi temennisi ile...
Acılar bu kadar yoğunken futbol konuşmak anlamsız olurdu.